​

 

Przez lata uważałam, że jestem cieniakiem. Zawsze byłam kiepska z WFu, zawsze ociężała. Moja rodzina nie uprawiała sportu, nie miałam więc wzorów do naśladowania i nikt mnie nie utwierdzał, że mogę stawiać sobie jakiekolwiek wyzwania. Często słyszane zdanie przy każdej porażce, które zawsze doprowadzało mnie do irytacji „no cóż zrobić, już tak musi być”, przez lata podcinało mi skrzydła.
Ale nadchodzi wreszcie moment, kiedy człowiek się usamodzielnia i przegląda w lustrze innych ludzi. Widzi, że życie jest fajne jeśli uprawiamy aktywność fizyczną, wychodzimy na zewnątrz, jedziemy na zawody, uczestniczymy w wydarzeniach, robimy coś, co nas buduje i kształtuje nasz charakter, pozwala nam odważnie podejmować decyzje.

 

Co jest miarą sukcesu? Dla mnie przede wszystkim dyscyplina, wytrwanie w tym co postanawiam. Jeśli podejmuję decyzję, że biegam, to robię to. Nie szukam wymówek, nie zasłaniam się tym, że pada deszcz i jak teraz zrobię trening. Prosta receptura na bieganie w deszczu jest taka: zakładasz odpowiednie ubranie i lecisz ...najlepiej szybko, i między kroplami :), :)

w 2016 roku pobiegłam moja pierwszą oficjalną piątkę. Zakładałam wówczas, że tylko chcę spróbować, że na pewno się nie uda, że co ja siebie sama oszukuję, przecież nie nadaję się do biegania. Przed startem podchodziłam do biegaczy i pytałam, „na czym polega bieganie?” Zobaczyłam, że większość z tych osób, jest bardzo otwarta, chętnie dzielą się swoim doświadczeniem, podpowiadają jak zacząć, a przede wszystkim aby biegać, biegać i jeszcze raz biegać, efekty przyjdą z czasem. Nie mam zwyczaju dyskutować z kimś, kto ma więcej doświadczenia ode mnie, słucham pilnie i uczę się, biorę do serca wszystkie wskazówki, a potem próbuję jak to działa w praktyce. Potwierdzam, efekty autentycznie przychodzą z czasem, „sukces przyjdzie, tylko musi cię zastać przy pracy”

 

„Ograniczenia są w twojej głowie”, już to nie raz słyszeliście, nieprawdaż? To zdanie jest prawdziwe! Jeśli ktokolwiek cię ogranicza to tylko ty sam! Jeśli zastanawiasz się , a co ludzie powiedzą albo sobie pomyślą, to powiem ci że ludzie mają inne ciekawsze rzeczy na głowie niż zastanawianie się nad Tobą, kim jesteś i co robisz w danym momencie :).

Kiedy wracam z treningu i dobiegam do miasta, to nikt nie wie ile km mam za sobą, czy jestem na 4tym czy jest to 21km. Takie rzeczy w ogóle nie są istotne. Jeśli coś robisz, to rób to dla siebie, porównuj się sam ze sobą, bądź najlepszą wersją siebie, tak abyś po latach mógł spojrzeć sobie w oczy i powiedzieć, „spróbowałem, nie zmarnowałem szansy, nie mam sobie nic do zarzucenia, nie żałuję”

 

Wczoraj biegłam półmaraton w Wejherowie, mój pierwszy w życiu. Trudny bo miał sporo stromych podbiegów. Ale pomyślałam sobie jak zacznę od najtrudniejszej dla mnie trasy to potem każdą inną „po płaskim” zrobię. I faktycznie to była dobra, budująca decyzja. Od teraz 21k to nie jest już temat tabu.
Przed startem panuje fantastyczna atmosfera. Biegacze się zachęcają, przeżywają bieg, ...jak pójdzie, czy dadzą radę, a czy buty są dobre itp. itd. :) , :) Uwielbiam ten czas. Zarówno przed jak i po biegu. W trakcie możesz zobaczyć, że ludzie którzy biegną obok ciebie są tacy jak ty, wyluzowani, cieszący się tym co robią, uczący się siebie, swoich możliwości. Zmagający się tylko z sobą. Na dłuższych dystansach jest zupełnie inna atmosfera niż na biegu szybkim, np. 10K. Tutaj czas płynie inaczej. Tempo jest spokojniejsze, możesz pogadać z kimś kto biegnie obok. O życiu, o sporcie, o hodowli psów, :) nawet o dietach, choć to nie pomaga za bardzo kiedy w brzuchu pusto :)

W każdym mąć razie są to niesamowite i niepowtarzalne chwile, które zostają z tobą na zawsze i cieszą.
Życzę ci sukcesów i otwartości na wyzwania :)